Het was een zonnige dag. Eigenlijk volgde de ene zonnige dag op de andere tijdens deze perfecte zomer. Achteraf gezien misschien wel té perfect. Want terwijl de scholen dicht waren, hele gezinnen dagtochtjes maakten of barbecueden tijdens de zwoele avonden van de mooiste zomer ooit, gebeurde er iets verschrikkelijks. Zelfs iets rampzaligs. Een polymorf virus had gepolied of gemorfd, of iets van dien aard. Hoe dan ook, het zorgde ervoor dat zachtaardige, ongevaarlijke dieren veranderden in razende, onverzadigbare, vleesetende monsters.

Het gemuteerde virus verspreidde zich razendsnel en veranderde de mooiste zomer ooit in misschien wel de laatste zomer ooit - of op z'n minst de slechtste zomer ooit.

Slachtoffers die door geïnfecteerde dieren waren aangevallen en het overleefden, vielen in een diepe slaap en dat is nooit een goed teken. Iedereen was bang en lekker mals, niet-geïnfecteerd kalfsvlees was bijna niet meer te vinden. Wijnproducenten maakten zich daar grote zorgen om.

Maar net toen het er echt heel slecht begon uit te zien, werden gelukkig de vrouw en zoon van een bijna geniale bioloog aangevallen. Ze overleefden het maar net. Dat klinkt natuurlijk niet echt goed, maar dat was het uiteindelijk wel. Want omdat die twee in een diepe slaap terechtkwamen, zwoor de onderzoeker, Alex, dat hij een manier zou vinden om hen te redden, ook al zou hem dat het leven kosten.

Dus kuste Alex zijn vrouw en zoon zo innig als maar mogelijk was gezien hun vreselijke toestand, vaarwel en klom in S.O.P.H.I.A., zijn onderzoeks- en gevechtsvoertuig. Op de een of andere manier zou hij S.O.P.H.I.A. gebruiken om zijn gezin te redden. . .en de hele mensheid.